پراکنده گو

یک قرن سکوت

سلام

خیلی عجیبه از آخرین باری که اینجا نوشتم بیشتر از یک قرن میگذره ، البته به اسم طبق روز بخوای حساب کنی دو سال چهار ماه و شانزده روز گذشته ، و خب خیلی تغییر کردم نسبت به اون روزها البته نه فقط من خیلی چیز ها تغییر کرده ، خلاصه گویی بخوام بکنم باید بگم توی این مدت از خودم راضی نبودم نسبت به پتانسیلی که میتونستم داشته باشم ولی خب؟

ازش استفاده نکردم شاید همین که اینجا دارم شروع به نوشتن میکنم شاید هم به خاطر سی سالگی باشه، یادمه از بیست و پنج سالگی تا سی سالگی عین یه چشم بهم زدن بود یهو به خودت میای میگی دستاوردت چیه؟ چه داری؟ چه کردی؟ اصلا جات اینجاست؟

نمیتونم واضح تر از این بگم منظورم چیه اما در مورد خودم این رو میدونم من نباید الان اینطور و اینجا باشم پس بهتره حداقل تلاشم رو بکنم برای بهتر شدن نمیشه همش غر بزنی که پسر جون فعلا تنهای تلاشی که کردم این بوده حضورم توی فضای مجازی رو به کمترین حالت برسونم خصوصا اینستاگرام که قاتل زمان آدم هستش ، اینجا رو یک سر و سامان بدم شروع کنم به نوشتن و البته از زمانم نهایت استفاده رو ببرم، الان که دارم این رو میگم اینجا با تمام وجود میخوام بگم هیچ چیز جای خواب شب رو نمیگیره و مرگ بر خواب در طی روز!

برنامه ای که برای خودم دارم این هستش :

1 – افزایش مهارت های فنی توی فیلد و زمینه شغلی خودم

2 – افزایش مطالعه عمومی (مثل پادکست ، کتاب و کتاب های صوتی)

3 – ایجاد یک روتین مناسب برای روال زندگی خودم

4 – نوشتن و به اشتراک گذاشتن

توی این مدت تنها کاری که برام تداوم داشت یادگیری آلمانی با دولینگو بودش که حدود 405 روز دارم ادامه میدم و به نظرم باید اونم کمی جدی تر بگیرم ، باید استمرار و تمرین بهتری داشته باشم ، البته کلی پادکست و کتاب صوتی هم گوش دادم که سعی میکنم توی یه پست دیگه بهشون اشاره کنم.

برای بحث های فنی توی فیلد شغلی خودم احتمالا یک بلاگ جداگانه میزنم که سعی میکنم اینجا لینک بدم بهش و اما با اینجا چکار میکنم؟ سعی میکنم راحت تر بنویسم و تمرین کنم برای نوشتن و حرف زدن ، سکوت قشنگ هست و گاهی با شکوه هستش اما خب یک وقتایی باید بیای و بگی چی شده؟

امیدوارم بتونم بیشتر بنویسم چون بهش نیاز دارم قدیم تر اینکار باعث میشد احساس کنم زنده هستم ، البته نمیدونم نوشته های من مخاطبی دارند یا نه؟ اما اگر این نوشته رو خوندی ممنون میشم برام بنویسی تو اگر جای من بودی چه میکردی؟

ممنون

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *